Uyandım ansızın şafak sökerken
Karanlık, yüzünü nur’a dönerken
Yüze yüze geldik sonuna derken
Baktım ki ne kuyruk ne dana kalmış.
Bir varmış bir yokmuş, say ki masalmış.

Eyvah dedim eyvah müflise bakın
Bu telaş niye ki, neydi merakın?
Senle mi gelecek evlerin barkın
Bu dünya ne sana ne bana kalmış.
Nefsine uyanlar vay ki aldanmış.

Beyhude koşmuşum anladım şimdi
Şu ölü toprağa can veren kimdi?
Gözetip kollayan hangi hekimdi?
De ki Süleyman’a Sultan’a kalmış
Hayat çelik çomak koca yalanmış.

Geldik gidiyoruz buysa aslolan
Çağrıya uymakta vadesi dolan
Ölüm hak ve gerçek gerisi yalan
Nasipse yakasız mintana kalmış
Yoldaşın olacak yalnız Kur’an’mış.

Masum ve tertemiz açtım gözümü
Günbegün kaybettim kendi özümü
Günaha gark olmuş kirli yüzümü
Nuruyla yıkamak Allah’a kalmış.
Kurtuluş ihlasla, aşkla yanmakmış.

Çanakkale 25/08/2010