KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Bende..
Şahika
0,0 / 0 kişi ·0 beğenme · 9 yorum · 1228 okunma
Bende..
Bende ağladı hüzün, bende güldü çocukluk
Ben demeyi bilmeden, siz demeyi öğrendim Bende büyük zenginlik, bende en derin yokluk Ben bencil duyguları, daha doğmadan yendim Bende bozdu yeminler, edilen yeminleri Bende yalanlandı hep, en ukala yalanlar Bende kardeş oldular, insanlığın dinleri Gidenler benden gitti, yine bende kalanlar "Sen" dediler, arkası, gelmedi yarım kaldı "Ben mi?" dedim sorular sorguladı gerceği Rüya gördü geceler, bana bir yorum kaldı Bugünümde kaybettim, geleceği, herşeyi Şahika Güray |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Bende.. şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Cevap Yaz
çakmaktaşı
26 Ekim 2006 Perşembe 15:58:40
içimizde yatanları, bazen o kendimizi alıp uzaklara götüren benlik duygularını çok iyi dışa vurup sorgulamışınız. tebrikler...
akdenizce
26 Ekim 2006 Perşembe 14:29:48
Bende ağladı hüzün, bende güldü çocukluk
Ben demeyi bilmeden, siz demeyi öğrendim
Bende büyük zenginlik, bende en derin yokluk
Ben bencil duyguları, daha doğmadan yendim
> Şair, benliğini mi benliği mi anlatıyor? Böyle bir soruya muhatap ederek başlıyor dizeler. Çocuksu merakımız depreşiyor, ipuçlarını takip etmeye koyuluyorsunuz hemen... Acaba örf ve adetlerin, kültürün izdüşümünü mü fark ediyoruz? 'Biz', kişiden önce toplumun yüceltilmesi mi? En büyük zenginlikleri (benimseyerek), en büyük yoklukları (olmamasına kızmayarak) anlatıyor...
Benliğin 'noktasını' bir çizgiye dönüştürme gayretinin durup bir nefes alışı olmuş bu şiir. Bu gayretin meyvesi tomurcuklanmış, ümit bağlamış...
Teşekkürler...
Ben demeyi bilmeden, siz demeyi öğrendim
Bende büyük zenginlik, bende en derin yokluk
Ben bencil duyguları, daha doğmadan yendim
> Şair, benliğini mi benliği mi anlatıyor? Böyle bir soruya muhatap ederek başlıyor dizeler. Çocuksu merakımız depreşiyor, ipuçlarını takip etmeye koyuluyorsunuz hemen... Acaba örf ve adetlerin, kültürün izdüşümünü mü fark ediyoruz? 'Biz', kişiden önce toplumun yüceltilmesi mi? En büyük zenginlikleri (benimseyerek), en büyük yoklukları (olmamasına kızmayarak) anlatıyor...
Benliğin 'noktasını' bir çizgiye dönüştürme gayretinin durup bir nefes alışı olmuş bu şiir. Bu gayretin meyvesi tomurcuklanmış, ümit bağlamış...
Teşekkürler...
ruyabahcesi
26 Ekim 2006 Perşembe 14:02:40
Bu nasıl sorgulayıcı şiir böyle hemşo!
Kafam karıştı vallahi.Çok güçlü bir kalem.Kitabınız ne zaman çıkıyor? Bu kadar usta bir kalem kitapsız olmaz değil mi?
Kutlarım...
ALKIŞLI-YORUM...
Kafam karıştı vallahi.Çok güçlü bir kalem.Kitabınız ne zaman çıkıyor? Bu kadar usta bir kalem kitapsız olmaz değil mi?
Kutlarım...
ALKIŞLI-YORUM...
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 26.10.2006 12:52:37
Puan
: 0.0 / 0 kişi
Okunma Sayısı
: 1228
Yorum
: 9 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
ben....ben....bende....Bizde !!!
karıştım biraz...okurken
kaybetmeyin geleceği...daha gelmedi ki !
güneş her sabah doğuyor...bıkıp usanmadan
şiir yazamadan...
yazdırıyor...
tebrikler