0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1484
Okunma
’’ Islak bir kağıda yazılan yazı gibiydik senle.
Akıyordu kağıttan mürekkebimiz
ve biz hiçbir zaman
bir şiirin kıtasına mısra olamadık.
Ayrı iki tepeydik arasında köprü bulunmayan.
Farklı yerlerden denize dökülen nehirler gibi
hiç birleşemedik.
Yinede uzak sevdim seni.
Yakınlığına kor düşmüş bir çift gözün
ateşinde erittim yüreğimin buzullarını.
Hani, dalından düşen bir yaprak misali,
nereye savrulacağımı bilmesemde,
ben hep senin toprağında yok olacağım,
taze gelen baharı karşılamak için.
Sen de en azından
pencerende oturup bir kış gecesinde
çayını yudumlarken içinin sıcaklığında,
beni hisset olur mu?
Mustafa Köroğlu
