ÇINAR AĞACININ MASALI

Asırlık bir çınardı o ,kadim zamanlarda.

Şifa ırmağınının dibinde, dal budak salmıştı dünyaya

Yolcular gelir konaklardı gölgesinde.

Hastalar,ırmağın suyudan içer,can bulurlardı .

Milyon yıl önceydi,iki yolcu gelirdi sıkça soluklanmaya

Birinin adı Yaren’di,diğerinin ise Mavi

Birbirlerinden habersizdiler iki yolcu

Onları yalnızca asırlık çınar bilirdi.

Adı üstünde;Yaren yarenlik ederdi çınarla.

Sıkıntılarını anlatır ferahlardı çınarın gölgesinde.

Çınar konuşamasa da yüreğine ferahlık salardı Yaren’in,

Kendi yüreğinden.

Severdi onu çınar,ne de olsa Yaren’iydi o onun

Mavi ise çobandı.

Ara sıra uğrar ,soluklanırdı gölgesinde.

Aşıktı Mavi’ye yaşlı çınar.

O gölgesinde serinlerken,alev alev kavrulurdu yüreği.

Hergün gelsin diye yollarını beklerdi.

Asırlar,asırlar sonra bir marangoz

Yaşlı çınarı daha asil bir göreve atadı.

Kesti,biçti,işledi incelikle

Otantik bir köprü inşa etti yaşlı çınardan

Yalnız bilinmez nedendir,marangoz bir sabır taşı yerleştirmişti tam da köprünün kalbine

Görevin bu taş çatlayana kadar köprücük demişti ayrılırken...

Anlamını çözemese de görevine dört elle sarıldı yaşlı çınar.

Köprülük edecekti artık...

Zamanlara,mekanlara ve insanlara.

Kavuşmalara imza atacaktı.

Ne de haz veriyordu yeni görevi.

Ve ne büyük onurdu ona bahşedilen.

Her kavuşmada o da havalara uçuyordu sevgi dolu insanların kucaklaşmalarıyla.

Gün oldu ,devran döndü...

Yaren geldi bir kıyıdan.

Karşı kıyıda koyunlarını otlatmadayken Mavi çoban

İlk defa sanılır ama ilk karşılaşmaları değildi bu Yaren’le Mavi’nin.

Her biri çınarın gölgesinde konaklarken imzalarını bırakmışlardı ayrı ayrı

Ruhları aşinaydı birbirlerine.

Köprünün üzerinde oldu karşılaşmaları iki eski RUH’un

Çınarın köprü,köprünün kalbi OL’duğunu farkedemediler

En mahrem oyunlarını oynadılar köprünün tam da kalbinin üzerinde.

Sabır taşının...

En son görevi buydu çınarın

En zor görevi buydu.

Yarenini sevgiliye sunmak.

Ah bir konuşabilseydi.

Ah bir anlatabilseydi kalbinde şişip duran sabır taşını

Belki oyunlarını başka yerde oynayacaklardı

Ama sabırtaşının etkisi midir bilinmez,sustu yaşlı çınar

Şiştikçe şişti sabır taşı yüreğinde.

Aslında Yaren tanımıştı çınarı.

Asırlar önce dert ortağı olan yaşlı ağacı

Bir ara Mavi’ye söz edecek oldu.

O benim CAN’ımdır,sen de onun CAN’ısın diye

Bunu çınara yapamam diye.

Susturdu Mavi dudaklarıyla Onu:

Sen sadece kendinden sorumlusun

Üzüldüğün şey sadece bir ODUN...

Kozmik mizah odur ki

Dünya Tiyatrolar Günü’nde oynandı bu oyun

Üstelik ,yaşgünüydü o gün,yaşlı ODUN’un..

Ve ansızın,büyük bir gürültüyle patladı sabır taşı.

Önce sevgilileri de aldı bir yangın telaşı

Son kor da küle dönerken,yıkılıp gitti çınar

Ardına bakarak ,gözleri yaşlı...

11.08.2010