Beni karıştırıyorlar yine bir suçluyla
Adımı unutmuş olmam bundandır…


Adını söyle bana çocuk
Unuttuğun yaşın başın kadar çok iş aşmaz sana
Yanağından öpüp kaçtığın kız
Yattığın kadınlar kadar ölüm biçmez
Aklını söyle bana çocuk
Usun bir gece yola çıkmış bir harami gibi
Ve kaybettiği atı rüyalarının kendisiydi


Şimdi dört nala teklese de bu maziyi
Geride kalan kimdi ve kimin failiydi


Birilerini öldürdüm diye beni götürüyorlar
Gözlerimi gömüyorlar ellerimin yerine


Bedenimdi ruhsuz kalan derisinden sıyrılmış yılan gibi
Aslında kötü bir benzetmeydi
Çıngırağım üç yaşına gelince unutulmuştu bir oyun evinde
Ve ben zehirli biri değildim unuttuklarım içinde
Uyuttuklarım vardı sevdaya yakın acıya uzak
Düşsel bir çocuk vardı yaşını unutmuş
Sokağın derininde ben yazdıkça o uyumuş


Beni yine afişe ediyorlar tanınmış biriyle
Kimliğimi düşürmüş olmam bundandır
Bir çocuğa seslenmem ve onu süslemem bir şiir yanılmasıdır