Seni severdim biliyorsun
Adeta kutsardım
Duygularımı ifade etmekte zorlanır
Suçu kelimelere yükler kızardım
Seni düşlerdim gece boyu
Kaybolsun istemezdim hayalin
Sabaha kadar gözlerimi kırpmazdım
Her sabah şahit olurdum doğuşuna
Hep derdim ya
Güneş bile gözlerinden bir parça
Gönül vermeye görsün insan
Baktığım her şeyde
Sana dair bir şeyler arardım.

Seni çok özlerdim hatırlar mısın
Sessiz kalsan telaşa kapılırdım
Bir şeyler saplanırdı yüreğime ansızın
Merak ederdim, içim burkulurdu
Senden küçük bir işaret
Dünyalar benim olurdu
Yeniden doğmuş gibi rahatlardım
Sensizliği aklıma bile getirmezdim
Yaşamım sana bağlıydı sanki
Bir an yokluğunu düşünsem
Kalbim çarpar
Duracak diye korkardım
Çocuk gibi hissederdim kendimi
Güçsüz korumasız
Daha bir yürekten sarılırdım.

İnsan katlanıyor zamanla
Ya da sen alıştırdın
Dünya sensiz ve sessiz
Hayret ediyorum kendime
Demek ki sensizliğe de katlanırmışım
Değişen bir şey yok, rutin
Bildiğin gibi hayatım
Menekşeler yine açıyor ama renksiz
Irmak her zaman ki yerinde
Hala en iyi arkadaşım
Akıyor işte…
Ama yokuş tırmanır gibi isteksiz.

Seni hiç unutmadım
İçimde tuhaf bir duygu
Ömrümü senli bir güne adadım
Olsun sessiz kal, nefessiz asla
Dünya döndükçe
Gün gelir yollarımız kesişir nasılsa
Umut fakirin ekmeği derler
Olsun…
Ya umutlar da olmasa?