Art niyetli değilim, niyetim halis benim,
Kusuruma bakmayın, kırar isem hatırı.
Serde şairlik var ya, isyan yüklüdür genim,
Seneye kurulmasın, kalksın iftar çadırı.

Aç-açıkta kalmasın, daim tok olsun canlar,
Muhannete hiç muhtaç, edilmesin insanlar.
Sözlerimi sadece, doğruyu bilen anlar,
Seneye kurulmasın, kalksın iftar çadırı.

İnsanlar tespih gibi sıraya dizilmesin,
Küçük küçük çocuklar, arada ezilmesin.
İftar yiyen; sahuru, düşünüp üzülmesin,
Seneye kurulmasın, kalksın iftar çadırı.

İnsanın gururu var, bilinir ta ezelden,
Üstün olmaz alan el, asla veren bir elden.
Her kafadan başka ses, çalmasın ayrı telden,
Seneye kurulmasın, kalksın iftar çadırı.

Yarından umut olsun, yansın gözlerin feri,
Her bir lokma uğruna, dökülsün alın teri.
Kendi yuvası olsun, insanın iftar yeri,
Seneye kurulmasın, kalksın iftar çadırı.

Bıraksınlar on bir ay, boyunca uyutmayı,
Ey Âdemoğlu terk et, kolay lokma yutmayı.
Hazır yemekten vazgeç, öğren balık tutmayı,
Seneye kurulmasın, kalksın iftar çadırı.