Kimsenin aramadığı bir inziva bu
Kimsenin ağlamadığı bir matem
Tutup İstanbul’u iki yakasından
Birbirine çatsam
Darağacı yapsam
Asılsam
Utanmadığım her acıda
Bir başına sen olursun
Ve sen sorulursun son soluğumdan

Düşün ki
Sonbahardan koparılan
Dalsız
Duldasız
Kırık yapraklar gibiyim
Üşüyen bir rüzgarım yollarında
Bastığın her yere değip geçerim

Düşün ki
Kanayan gözlerim geçer gözlerinden
Gidip gelip kapında durmuşluğum
Uzun uzun susmuşluğum
Unutulmuşluğum geçer

Sana uzanan ellerim
Her mevsim soğumuş olur
O gün
Birkaç damla yaş düşer dilindeki şiirlere
Bir ömür telaş düşer
Ve bir yabancı selam gibi
Kimsesiz bir aşk geçer kederinden

Ve belki bir gün
Senin sevdiklerin de gider bu şehirden
Sonra yarınların gider
Sonra da inatların

İşte o gün
Kan olur zaman
Sana bıraktığım anıların
Bir tekini bile taşıyamazsın

Ağlarsın



Ahmet Can Akyol