Geldin
Ela benekli bordo kumaşında oynaşan gözlerinle.
Kırmızı bir gül çıktı niyetten
Sakladım
Kitabın arasında kurur diye düşünmüştüm
Küf tutmuş
Hani şu bildiğin beyaz renkli küften
Kuruyan; dalı ve uçları
İçi hala yaş hala canlı
Sanırım kitap kurtları mesken tutmuş
Bu gülle kuruyacaklarını bilmeden...
Binalarını örmeye başlamışlar bile


Tırnaklarımda, soyduğumuz dalın çıplaklığıyla
Kurumuş mumyamız
Meyhanenin ortasında unutulmuş
(Koca) bir gül tanesi
Tarlasından büyük
Bu sayfaya gelene kadar insanlar tutuşmuş
Kimi yarıda kesmiş serüvenini
Kimi yaşamayı seçmiş
İçine girememiş kimse bu kitabın
Bilmemişler kim ne saklıyor
Kuruyamamış gülümüz
Küf tutmuş


Bırakıp gittiğin günlerdeki kadar saygısı kalmamış
Yalnızlığın
Bütün bordolar kurumuş
En azından kahverengi bir ten olmuş;
Kelebeğin ölü kanatlarında uçacak kadar

Omuzlarından düşerken küfler
Saçının topuzuna yetişemedi yaprağım
O; kuruydu
Bilmiyordu ki solmuş bordo taneler içinden
Kıpkırmızı, diri bir kalp çıkacak
Küf tutan gül, ismini sayıklatacak



10 Ağustos 2010
Salı





Halime Erva KILIÇ