Bir beyaz sayfayı aldım elime,
Aklımda sen vardın, bir tek kelime.
Haz geldi baktıkça sanki kaleme,
Yazdım seni, beni ve aşkımızı…

Mektuptur, diyerek başladım söze,
Hasretim depreşti o kara göze,
Yanlışlık yaparsam bakamam yüze,
Yazdım seni, beni ve aşkımızı…

Ateş olmayınca duman tüter mi?
Bozkırın üstünde güller açar mı?
Üstüne gittikçe, aklım şaşar mı?
Yazdım seni, beni ve aşkımızı…

Daha ilk satırda tıkanıp kaldım,
Aldığım nefesi bırakamadım,
Kırıldı yazdıkça kolum kanadım,
Yazdım seni, beni ve aşkımızı…

Nasıl anlatılır koskoca bir aşk?
Kalbimde ağlıyor, koyalı yasak…
Kelimeler gidiyor bak ağır aksak,
Yazdım seni, beni ve aşkımızı…

Senin gönderdiğin mektuba cevap,
Yazmaya kalkıştım, çok idi sebep.
İmzanı atardın gözyaşıyla hep,
Yazdım seni, beni ve aşkımızı…

Sebepleri sebepsizce kaldırdım,
Çok gamsızken her şeylere aldırdım,
Son nefeste ümitsizce saldırdım,
Yazdım seni, beni ve aşkımızı…

Derler ki doymadan önce gözlerin,
Doyurmaz kimseyi senin sözlerin,
Parçalansan komple, olsa cüzlerin,
Yazdım seni, beni ve aşkımızı…

Olmadı bu mektup, sana olmadı,
Boşuna kirlettim sanki kağıdı,
Göndermek cefadır, sana ağıdı,
Yazdım seni, beni ve aşkımızı…

10.07.2007
Necati ŞİMŞEK
Ankara