Kalmamış aşkı uğruna dağları delen, çöllerde gezen
Yok artık canından öte can bilip, cananını seven.
Aşkların, sevdaların adını ilişkiye, flörte çevirmişler,
Aynı yastığa baş koymaya düzeyli birliktelik demişler.
El sürmeden yürek dağlayan uzaktan sevdalanmaları
Unutulmuş utanılarak yapılan çeşme başı bakışmaları
Heyecan elektriğe dönüşmüş, kimsenin kalbi atmıyor
Nikahtaki keramete şimdilerde ise akıllar yatmıyor.
İş, ev, araba derken kimse sormaz orucu, namazı,
Allahın emri, peygamberin kavli, hayırlısı için niyazı.
Harbi olanı arama, herkes büklüm, büklüm bükülüyor.
Ahlaki değer, örf-anane çorap söküğü gibi sökülüyor.
Karşılıklı sevgiye, anlayışa ne oldu da yok oldu?
Çıkarlar, menfaat ilişkileri nasıl bu kadar itibar buldu?
Ne oldu da sevgi üzerinden kavgalar bu kadar büyüyor
Ömür boyu sürmesi gereken sevgiler niçin çürüyor?
Yüzlerde tebessümler, mutluluk içinde dillerde “evetler”
Neleri boğuyor, kurulan yuvanın imzasını atan bu eller?
Hani mutluluklar hanelerden sokaklara taşacaktı.
Çocuklar olacak, mutluluklar katlara ulaşacaktı?
En güzel elbiselerin giyildiği, saçların tarandığı,
İlk buluşmadaydı iltifat üzerine iltifatların yapıldığı.
İncelikte, zariflikte, kibarlıkta, karşılıklı anlayışta
Yarış yapılırdı, “seni çok seviyorum”lu haykırışta.
Yalnız geçen geceler sabahı bulmakta zorlanırdı
Tutmamışsa şayet eller elleri, yürekler korlanırdı.
Ayrılık azaptı, geçmeyi bilmezdi bir türlü zaman
Ne oldu da sıkıyor şimdi birlikte olunan mekan?
Ahenkle dans etmiyor ne hikmetse şimdi saçlar
Kıyafetler dağınık, ayaklar altında baştaki taçlar.
Yapılan methiyelerin yerini hakaretler almış
İltifat, sevgi, anlayışsa çok gerilerde kalmış…
Nikah salonundan çıkanlar neden eve gitmiyor
Mahkeme salonlarında ki ayrılıklarsa bitmiyor.
Dul erkekle, dul kadınla sokaklar doldu taşıyor
Nikahtan çıkanlar bir, bir boşanmaya koşuyor.
Ne oldu bu insanlara ki, aile yuvalarını yıkarlar
Sevdalılar birbirlerinin sürekli canlarını sıkarlar?..
Oysa “evleniniz, çoğalınız” derdi Allah’ın resulü
Kimlerde ümmetin bugün ki cehaletinin mesulü?..


Tebriklerimle kardeşim evet gerçekler bunlar Çağımızın vebası insanların kalplerini kemirip yok eden bir mikrop tek ilacı İslamı yaşamak kutluyorum selam ve dua ile sayğılar

Tutmamışsa şayet eller elleri, yürekler korlanırdı.
Ayrılık azaptı, geçmeyi bilmezdi bir türlü zaman
Ne oldu da sıkıyor şimdi birlikte olunan mekan?
Ahenkle dans etmiyor ne hikmetse şimdi saçlar
Kıyafetler dağınık, ayaklar altında baştaki taçlar.

Cok güzel dizeler şiiriniiz kutlarım kaleminiz daim olsun saygı ve sevgilerimle..

Muhteşem!..Ders alınası dizeler.Son iki mısrada herkes mesul bence...böyle bir yaşamı önümüze dayatanından tutunuz da ilk dersleri evladına vermeyen ebeveyin, interneti parmağında oynatan yetişkin, vs...Kaleminiz daim çağlasın efendim.Saygılarımla.Ramazan'ı Şerif'iniz Mübarek olsun.Hayırlı Cum'alar.

TEBRİK EDİYORUM....Hayırlı Ramazanlar..ESRA

Sevgili Üstadim,toplumun yarasini cok iiy bir kalemle dile getirmisin.Saygilarimla.

Kalmamış aşkı uğruna dağları delen, çöllerde gezen
Yok artık canından öte can bilip, cananını seven.
Aşkların, sevdaların adını ilişkiye, flörte çevirmişler,
Aynı yastığa baş koymaya düzeyli birliktelik demişler.
El sürmeden yürek dağlayan uzaktan sevdalanmaları
Unutulmuş utanılarak yapılan çeşme başı bakışmaları
Heyecan elektriğe dönüşmüş, kimsenin kalbi atmıyor
Nikahtaki keramete şimdilerde ise akıllar yatmıyor.
İş, ev, araba derken kimse sormaz orucu, namazı,
Allahın emri, peygamberin kavli, hayırlısı için niyazı.
Harbi olanı arama, herkes büklüm, büklüm bükülüyor.
Ahlaki değer, örf-anane çorap söküğü gibi sökülüyor.
Karşılıklı sevgiye, anlayışa ne oldu da yok oldu?
Çıkarlar, menfaat ilişkileri nasıl bu kadar itibar buldu?
Ne oldu da sevgi üzerinden kavgalar bu kadar büyüyor
Ömür boyu sürmesi gereken sevgiler niçin çürüyor?
Yüzlerde tebessümler, mutluluk içinde dillerde “evetler”
Neleri boğuyor, kurulan yuvanın imzasını atan bu eller?
Hani mutluluklar hanelerden sokaklara taşacaktı.
Çocuklar olacak, mutluluklar katlara ulaşacaktı?
En güzel elbiselerin giyildiği, saçların tarandığı,
İlk buluşmadaydı iltifat üzerine iltifatların yapıldığı.
İncelikte, zariflikte, kibarlıkta, karşılıklı anlayışta
Yarış yapılırdı, “seni çok seviyorum”lu haykırışta.
Yalnız geçen geceler sabahı bulmakta zorlanırdı
Tutmamışsa şayet eller elleri, yürekler korlanırdı.
Ayrılık azaptı, geçmeyi bilmezdi bir türlü zaman
Ne oldu da sıkıyor şimdi birlikte olunan mekan?
Ahenkle dans etmiyor ne hikmetse şimdi saçlar
Kıyafetler dağınık, ayaklar altında baştaki taçlar.
Yapılan methiyelerin yerini hakaretler almış
İltifat, sevgi, anlayışsa çok gerilerde kalmış…
Nikah salonundan çıkanlar neden eve gitmiyor
Mahkeme salonlarında ki ayrılıklarsa bitmiyor.
Dul erkekle, dul kadınla sokaklar doldu taşıyor
Nikahtan çıkanlar bir, bir boşanmaya koşuyor.
Ne oldu bu insanlara ki, aile yuvalarını yıkarlar
Sevdalılar birbirlerinin sürekli canlarını sıkarlar?..
Oysa “evleniniz, çoğalınız” derdi Allah’ın resulü
Kimlerde ümmetin bugün ki cehaletinin mesulü?..


Necmettin KAYHAN (necmettin Kayhan)

Güzel şiirini kutlarım. Saygılarımla...

Gitgide ahlaki ve bazı güzel değerlerimizi kaybediyoruz , bu çok kötü tabi ! Konuyu güzel yansıtmışsınız dizelere ,kutlarım .Selamlarımla....

necmettin bey şairim yüreğinize sağlık güzel şiirinizi kutlarım