“Hiç düşündün mü...? Begonviller üşür mü diye
Dizlerimi karnıma yapıştırdım, çenemi dizlerime
Derin derin soluklandım, doğru düşünebilmek adına
Neden..? Neden diye sorup durdum kendime”


Hatırlar mısın nasıl tanışmıştık seninle, hangi gündü hangi saat
Tamamen rastlantısal bir şeydi, aklımda kaldığı kadarıyla
Ortak yanlar çoğaldıkça sanırım sıkça yaşanıyor bu olaylar
Ölürcesine sevdalanmalar, onsuz-sensiz yapamamalar…


“Sonra tanışmalar, küçük küçük meraklar
Bir bağ kuruluyor, ardından gelen özlemle aramalar
Bir de alışkanlık halini alınca, daha bir pekişiyor yakınlaşmalar
Yaşanırken rüya gibi, birden bire kesiveriyor tüm güzellikleri
mesnetsiz ve anlamsız tartışmalar”


Çöktüm bir duvar dibine, ölçüp biçtim enine boyuna, inceden ince
Neyimdin benim, ne kadardı hayatımdaki yerin ve ifade edilişin
Herşey bir kurgudan mı ibaretti, hatta seni seviyorum deyişin
Oysa böyle gitmezdi bu oyun söylemiştim
Sense; benim için vazgeçilmezimsin demiştin…


Bir zaman uçuşup durduk kırlarda el ele , o çiçek senin bu çiçek benim
Şiirlere konu ettik kokularını, güzelliklerini işledik sevgiyle neşe içinde
Başını sonunu olurunu, olmazını bir de ayrılığı getirmedik aklımıza bile
Ne kadar gerçektik, var mıydık yok muyduk, her şey öyle güzeldi ki
An geldi, bitiverdi sevda sandığımız, şaşılacak biçimde biz anlayamadan
Şimdi fırtınalar kopuyor şiirlerimin satır aralarında...


Bir tutkuydu bendeki sen, yüreğimi de alıp gittin giderken
Sensiz doğacak her güne, binlerce kez isyan ediyorum
Ve o en son görüşmemizden kalan yürek yaralarımla birlikte
Seni hayatımdan tamamen silip atmaya çalışıyorum ama
Olmuyorki canımın içi inan olmuyor, unuttum demekle unutulmuyor...



Hatice Ak/ 09.08.2010