12
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1936
Okunma
Hadi Gülbahar !
Silinsin, zorladıkça açılmayan kalp kapısında paslı pervazlar
Akıt terini hadi, günah senden gitsin !
Değil mi ki taşın ve demirin bile ömrü kapacağı nem kadar.
Doğrul Gülbahar !
Belinin sancısı içinin hancısı kadar ihtiyar değil !
Eğileceksen eğil, kendini duru suda görene kadar.
Sıradalar…
Suya, sabuna, güneşe değmez, katlanmaya değmez
Üç beş mandal etmez…
En ücrada asılacak sahte dostluklar.
Dinle/n Gülbahar !
Dalgın ve yorgun ve kırgınken yüzüne bile bakmaz aynalar
De hadi, kimin uğrunda unuttun nakışlı ellerini
De hani, hangisi çatır çatır sökmedi can ipliğini ?
Kime güvendin Gülbahar, nene güvendin ?
Dedimdi…
Nasıl da boğar bilsen adamı tuz ruhunun döküldüğü deniz
De duymadın aklını meşgul ederken alacağın gündelik.
Dedim ki Gülbahar, “Bitmez temizlik
Sevgi gündelik, sevmek gündelik.”
Özlem Pala
2010
5.0
100% (9)