bir yaprağın rüzgar vurmayan yanı kadar ıssızlığım,


........... sonun bir adım gerisinde, zılgıtlarımsa,
içimi sana dökercesine....

tüy yumaklarını andıran bulutlarda buldum sevdasız bakışlarını,
gitsin gece....
bitsin zaman...
sen kal birtek,
alma varlığını hislerimden,
tut içimi ağlamayayım;
ağlamayayım ki düşme gözlerimden...


.... hayat seni yaşatmaya başladı

varmışsın gibi sanki,
san ki buralar senin yanın...
uzak değil mesafe,
hani bir anlıksın, bir adımlık
bu gurbet senin diğer adın...

ürpermeyi unuturdum biraz vakit geçince,
baktığım yolların değildi heycanla,
rüzgarın uğultusuna susardım konuşmadığım anlar,
kurduğum hayellerim falan yoktu;
ve hiç bir cümle senli benli başlamadı...
yanılan hep bendim,
sende kusur yoktu,
yağmur bile yağmadı, ismi konmadı senelerin...
şahidi değildi gök varlığımızın;
ve ben sana hiç ağlamadım,
sadece yalan...


...........

olmayacak bir şey değildi;
sevmem ve aşkınla yetinecekdi hayat..
hüznün adını bilmediğimiz ilk zamanlarda,
bir gülüşe koşacaktı mutluluk..
özlemeyi adam gibi sindirmeliydik gecelerde;
ben, ben olarak geldiğimde yılları uğruna eskitip,
sen , sen olarak kalmalıydın gençliğimin hatrına..
cansız bir hayalin bakışlarında sönmeliydi bu şehir,
bir tek isminle yetinmeyecekti şavaş mağlubu yüreğim..
yabancı mısralara dökmemeliydin saçlarını,
vakti beklemeden yağmalıydı üstümüze aşk,
bir anlık muslata yenilmeseydin eğer...


......

seni , ben götürdüm bu kadar uzaklara;
yanı başında bana, gurbeti yaşatırken...

isimsiz şiirler

karan