bulup bulup kaybettim seni
gece yıldızlar söner odamda
ve ben yine mum ışığında
sana alıyorum nefeslerimi
yokluğunda;
varlığın öyle yıprattı ki beni
ve mum ışığının aydınlatamadığı
odamda;
rabbimden son defa istedim seni
dağılıyordu tüm tılsımlarım
yavaş yavaş kaybediyordum
kendimi;
ben bende değildim artık
şimdi yine yoksun
yanıbaşımda;
hapsettim kendimi sır gibi
yüreğimden akan gözyaşlarıma
oysaki benim dünyam sendin
şimdi yine yoksun
ben bende bittim
ben bende eridim
yokluklarında;
her sabah sen doğardın bana
akşam sen batardın yıldızlarıma
şimdi gökkubbeye bakarım ama
ne sabah olacak
umut yok
ne akşam batacak
ve yıldız
ve yıldızlarım bir daha hiç
doğmayacak;
her şey sen kokardı
canlı cansız ne varsa
güzellikler adına
sen;
sonsuz bahardın
sonsuzluğa uzanan dünyam
bana;
bu yolda yaşamaya and içmiştim
ölmeye adamıştım kendimi
biliyorum kızıyorsun kızmalardasın
ölmekte yetmez ki; senin uğruna
ne acıdır ki;
hayata karşı verdiğim savaşta
ilk ve tek zaferimin yenilgisidir bu
bütün geleceğim rehin düştü sana
yüreğim, bedenim,nefesim,hücrelerim
kalsın tozlu anılarında
hakkını helal et;
bu yüzdendir suskunluğum
bu yüzden kapandım karanlıklarıma
bu yüzden azraili çağırdım
bu dünya senindir artık
prensesim;
al, yaşa
gizli dünyam
yorgunsevdam
ben sensiz yaşayamadım
koparamadım seni
kazıyamadım seni dünyamdan
ahh bir anlasan;
ben sensiz yaşayamadım
AL YAŞA;
BENSİZ YAŞAYABİLİRSEN.....
NE MUTLU SANA.....

yavuz ( SULTAN ) ÖZTÜRK