Sus hadi, yeniden çığlıklara karışsın o en güzel susuşların.
yoksa aklımdan zorumu kolay eder, gitmeye meğilli onca söz’ünde duruşun..

Bilemedin, bilmede.
onca karabasan aldı bendeki senin izini, yolumdan döndüm, dinimdende.
Sana giden yolumdu yol,
yolum yoldu, dinim sen..
izin kalmadı da artık,
yani; engelli adımlar var şimdi, onca kar’a basan, arsız adımlı kadınlardan..

Fikrimin saplantılı toplantısında toplanan kadınlar ardından bahsederse, adın çocuksudur bilesin ! ki
Onca ben’ değdi ya hani göz bebek,lerine..

Ve kur da dinle ayrılığın saatini. ayrılığı kabul et, ve o dinle kendini dinle.
sonra nimetinin üzerinde vakur durma, düşür beni elinden
sonra da sarı ver, ok atma ama okşat madem, elinin tersindeki alın terinden !

Gitmeye meğil benden olsun bu aşktaki yaralanmada, de
yar sen yaralanma, alma yara ver bana çabuk kabuk tutar bendeki kalp, biliyorsun
kapakcığı hala ağır kanamalarda..

Şimdi kalbime bu sözüm;
Ey’vallah vurmam başını taşa, nede olsa onca değmişliğin var
O mübarek gözden akan, onca ’’mabed’’ taş’a..
Ey başını vallah dedim kalbim..

Bitmez daha ama, yaradan kan sızar,
sonra ’YARADAN’ kan bağışlar yaraya,
yara kansızken, kan bulaşır yaranında alnına..

Dinmez ki sesi ..Çan.. çıkar gider kulağında papazın, bu seladan..

Belki selam vermekte yasaklanır mavisine gündüzün, belkide,
minik elli çocukların dudaklarına yapışan şekerin de, tadı tuzu kaçar bu yaradan.
Bilinmez belki ama kuşlar,semada yakınca hayallerini, sema ile dönen bu dünya,
zam atar, ölüm denilen o kutsala..

Ve ölmek bir kuş kadar hafifleşir, ki
hafif; bir serçenin üzerinde bıraktığı ağırlıktır,
Evren denen yerin, o amansız altına..

Benim hala odamda bir saat varsa,
Bu zamana olan saygımdan değil, her baktığımda
Ölüme bir, kala kalışımı, görmek istediğimdir sen gittikten sonra sadece!

Yani afedersin, it bağlasan durmaz şimdi yalnızlığımda..
Sen, şimdi bunuda affetmezsin ya bilirim.


Şu anda burada, yani yaşanan şimdiki zamanda ben,

Derdimin tam ortasındayım hala,
Bir çift göz asılı verdi parmaklarımdan göz bebeklerime nazaran.
Kazandım, acıdan ne kazanılacaksa..
Şimdi acıdan yana kardamıyım?
Bilmiyorum,
zarardamıyım ! Yar’damıyım ?