Ümitlerimiz vardı
Sevdalarımız hüzünlerimiz
Gözbebekleri kadar derine bakar
Ölüm kadar güzelleşirdik.

Gecenin karanlığında boğardık düşlerimizi
Duygulanırdık, ıslatırdık gözlerimizi
Ellerimizi vururduk geceye
Sabah olarak devrilsin diye üstümüze
Yılmadan vururduk işte

Gözler puslu puslu bakardı
Adıyla ölüp adıyla dirilirdik
Çoğu kez anlamadan
Ya da anlamadan korkarak
Yazılanı okur, söyleneni dinlerdik.
Sözlerimizi vururduk geceye
Şiir olarak devrilsin diye üstümüze
Yılmadan vururduk işte

Duygu coşkun ırmaklar gibi çağlardı içimizde
Dolu dolu kaynardı yüreğimiz
Kim diyebilirdi ki gözyaşı hüzündür.
Kahkahayla ağlar, hüzünle gülerdik.
Yüreğimizi vururduk geceye
Sevda olarak devrilsin diye üstümüze
Yılmadan vururduk işte.

Sular bile bilirdi ki biz birdik
Beraber ağlardık beraber gülmeyişin inadına
El açar af diler, el açar dilenirdik
Gözlerimizi vuruduk geceye
Sevgi olarak devrilsin diye üstümüze
Yılmadan vururduk işte.

Kuşlar uçururduk sımsıcak avuçlarımızda
Papatyalar içinde gezerdik diz boyu…
Korkuyla kaçardık göğü bir mavi duman bürüyende.
Tüylerimiz diken diken olurdu.
Görünüşü tazelikle dolu kirazların
Gamsız kayısıların altında
Gülücükler fırlatırdık geceye
Çiçek olarak devrilsin diye üstümüze
Yılmadan fırlatırdık işte.

Saçlarımız savrulurdu rüzgarda
Yağmur tanesiyle ıslanırdı uçları
Bir kelebek kozasını kırardı
Bir baş eğilirdi yerlere
Bir civan düşerdi toprağa
Kanımızla boyardık geceyi
Şehadet olarak devrilsin diye üstümüze
Yılmadan boyardık işte…