ruhuma dikilmiş bu gergef
sökülür
elbet
yalan
dokunan her ilkmek bir ağıttır
ve sesler bu boş dünyada yakılanarak çoğalır



ki;
eyvah!
tekrar tekrar kördüğüm oluyorum
yine yeniden karanlık.
yüzüstü düştüğüm amâlık beni yakar
kül eder de
savrulduğum yer arafa yakın, bir adımlık



arada kaldığımı sen say
ben hesaplarsam tutmaz bu muhasebe
kaç toplamlık birlikteliği kaçırdık
şimdi çıkar,
iki işlemlik bir tek biz kaldık.


II


geceyi düşlüyorum


III


bir kapı açılıyor pencerenin ardından
tüle yapışan ölü ruh kalıntıları kabustan beter,
her biri ben .
ne garip ölümler getirmiş bu ilmekler
biri gözlerimden geçmiş,
biri ellerimi dikiyor hala,
kimi giyiyorum da bu gömlek ters olmasına rağmen büyük geliyor


hangi terziydi o ?
söylemiştim getirin diye bana...
ölçsün ve biçsin bir daha yabancı gelmek istemiyorum,
oluşturduğum yokluklar kumkumasına!


IV


ki;
her gergef bir parça kumaştır aslında.
yırtılır ve yamanır
yırtıklar yama tutmaz oysa








(saçma)