Hani bizde yürek var severiz ya sormadan
Sonrada tavuk gibi gıt gıt gıdak durmadan.
Bu kadar vaveyla ya bir yumurta da çıkmaz
Nasıl dersin bu aşktan insan usanıp bıkmaz.
AŞK SARHOŞU.
Onun endamı anne.Ah gözleri bir bilsen
Bayılırsın annecim onu bir defa görsen
Ama henüz açmadım bilmiyor sevdiğimi
Sakın duymasın Anne, onu istediğimi.

Akşam zilzurna sarhoş. Aşık ya! benim paşam
Komşu penceresinden sokağa taşar hüzzam.
İyeyyytt. Seviyorum lan ölürüm alamazsam
Anne utanır.Çocuk-dağıtırım vurursam

A kuzum kime sen?vuruyorsun .Annenim
Ulan kadın zaten sen ,sebebisin çilemin
A yavrum ben ne ettim,ne günah işledim ki
Doğurmasaydın beni,nasıl sevecektim ki.

Baba gelir ardından.Hayırlısı.Der-sabır
Çocuk yere yapışmış,cesedi leşten ağır
Birde konuşması var bağırır da bağırır.
Baba beni bağışla ister sen kafamı kır!

Der de; lakin babanın ihtiyacı,götürmek
Alem’e seyri düşen,rezilliği bitirmek.
Hadi oğlum az gayret. Leş gibi Kokuyorsun.
Hop ulan sende kimsin!bana oğlum diyorsun!

Oğlum biraz sessiz ol,ben ki;senin babanım.
Ne babası be moruk! Tekisin şaklabanın
Benim babam evdedir, belki bura iskele
Hıhıı şimdi anladım. Baba sın gemilere

Açılır sevgilinin camı bu densizliğe
Hayırdır! Komşum yukarı gelsenize
Aile kapatmaya çalışırken konuyu
Bizim âşık bu sese yapıştırır soruyu

Sende kimsin?şerefsiz! aşağıya insene!
Ulan eğer erkeksen?sen aşağı gelsene?
Tüm ışıklar sokağı aydınlatır bu ara
Uyanmadık ne zengin nede kalır fukara

’’Çocuk kazanmak değil eğitmektir iş olan
Anne baba olacak bakıyor utanmadan.’’
Öyle değil a komşum. İçmişte bizim çocuk
Bizlerde ona geldik,alıp da çıkıyorduk.

Ertesi gün hep hüzün.Aile girmiş şoka
Bizim aşık aynada,ne bilsin batmış, ?oka
Günaydın demek için odaya attı adım.
Annede nur kalmamış.Baba -olsaydım hadım.

Anlattılar geceyi ne varsa olup biten
Dışarı ya çıkmaktan vazgeçti çocuk hemen.
Ve toplanıp aile bir karara vardılar.
Ne sevdaymış bu ama? Mahalleden oldular.

Bu onurlu bir duruş birde onursuzu var
Ayıp bilmez de bunu hatıra diye yazar
Sonrada utanmadan der ’’ne biçim mahalle
Selama hasret kaldık,her evde birkaç kelle.’’