Bursa,da o masumiyeti yitmemiş tertemiz yıllarında.
Koskoca bahçesi .İçinde ağaçlar,eriği,kirazı,armuduyla.
Şimşirler sınır çizerdi. Domates,biber , ekili fidelerin yollarına.
Ah be süt kokan eski evim.Şimdi gelebildim özür dilerim.




Tahta tavanı beyaz boyalıydı.Şimdi pullanmış dökülür üzeri.
Tavanda asılı lale biçimi lambada.Durur hala annemin el izleri.
Hatırladım şimdi o elde dokulu kilimleri.Annemin diktiği o perdeleri.
Ah be süt kokan eski evim.Şimdi gelebildim özür dilerim.



Uyanırdık beraber.Gülümserdin.Annemin öptüğü yanaklarımdı seslerin.
Fırından gelirdi ya kokusu. Buram buram mis kokulu taze ekmeklerin.
Ben koşarken fırına.Bakardın sevgiyle serdiği, masa örtüsüne annemin.
Ah be süt kokan eski evim.Şimdi gelebildim özür dilerim.



Hala saklarsın o tahta eşiğinde.Anne yağlı ekmek ver dediğim.Sesim.
Topum ,ah, elmastan bile değerli obeş taşım.Hasır örgü sepetteki bilyelerim.
İşte kapına geldim.Beni beklediğin içinmiydi?.Yıkılmamak için son gayretin.
Ah be süt kokan eski evim.şimdi gelebildim özür dilerim.


BİNAY SEYMEN
24.7.2010