Yalnızlığım ümitsizliğimdendi..
Çığlığımsa bitmeyen sızılarıma ekti..
Yaşamın kıyısında dibe vurmaktı adı..
Ve ben iyi tanıyordum artık bu sesi..
Susmayacaktı biliyorum..
Kendince doğrularıyla saldıracaktı..
Hedefe yaklaştıkça benliğe uzaklaşacaktı..
Kayıp ağırdı,gözlerse karanlığa kör (!)

Aynı cümleler dönerken kalpte,
Yer yoktu tutunmaya sebep bır yeniliğe..
Uzaktı sanki yaşama..
Uzaktı işte , bır kez daha ardalanan güne..

’ Değişen ve huzurla sonlanan ne olabılırdı..?

Stem arttıkça vuruyordu kalbi..
Düzeneği yıkmalıydı..
Işık neredeyse artık bulmalı ve nihayetınde,
Nefes alabılmelıydı..
Gözler yine dalıyordu sebepsiz..

’ Geleceği yok eden bir acı vardı geçirilen ömürde..

Bakışlar mazide kaybedıleni arıyordu sanki hala..
Bulunmayacaktı keza ;
Yine yitirilecekti bu uğurda...

.....

’süveyda...