geceydi, narlısevda boyu kızıl yaralar çıplak
sesimde ikircikli yaşam ezgisi
bir yol küsmüşüm dizlerim üstüne
bakmışım, bakmışım gözlerimde
üşüyen çocuklar sezgisi



bir kuş gelip kondu aklıma
çatılar, ağaçlar, aşklar yontu biçimi
heykelim heykelim dudaklarını kanatsan
tarih su götürmez tabiatına sevginin



suçumu alıp kan kırmızı vurmuşsam kapına
içimde eskiden kalma çoban ateşi içimde taşra kokusu
eğilip bir yağmurkuşağı öpmüşüm saçlarını
birden şıkır şıkır soyunan dalgalar
kıyıda ay topu acılar sekmesi



gelip örtüsünü aralamış dünyanın
insanlar var, kırandan, bozandan
insanlardı duvarlar evler arasında hüznühar
yaşamak bir oyuncak gibi*
nasıl ki düşüyorsa civası biten tüccar kelebekleri
böyle ihbarladım önce çocuk kalmak deliliğimi




-I-




Devin Karaca