kurgusu bozuk filmin
figüranıydım gözünde
dağınık saçlı,
yorgun bakışlı...
korkularından arınamamış
mutluluk için birilerine bağımlı
kendisinde bile barınamamış....

pimi çekilmiş hayatın
tozu dumana katan sahnelerinde
ayak altı zamanlarda görünen
sonra bir daha hatırlanmayan
ihtiyaca binaen aranan
zayıf ve asık suratlı adam
dayanağı olmayan....

attığın peçetenin en koyu lekesi gibi;
görmek istemediğin,
bakmadığın bir yerde,
hiç doğmayacak güneşler bekleyen
sevilmeyi sözlükten bilen
sarılmamış yaralarını kaşıyan
yarım yamalak düşünen
hiç konuşmayan
kuytu köşe bir adam...

emniyeti açık bir silah gibi
iki kaşının ortasındayken zamanın namlusu
gelir filmin son sahnesi
en karmaşık halindeyken
ölür figuran.
kimse bilmez
kimse hiçbirşey hissetmez..
son mutludur ya başrol için
ölmüş figuran çok mu ?
yarın doğar yenisi
birşey eksilmez...