Çarmıha gerdin ellerimi sinsice.
Koskoca çivileri çekiçledin ellerime.
Kan oluk oluk sana yazmasınlar diye.
Şimdi çarmıha gerili o aşk.


Türlü acılara.Karanlık kuyularına attın.
Gemilerimi çaldın.Dert okyanuslarına saldın.
Yetmedi insafsız hepsini cayır,cayır yaktın.
Şimdi çarmıha gerili o aşk.


Tuzlara yatırıp gözpınarlarımı kuruttun.
En dipsiz kuyulara beni atıp savurdun.
Sana şarkılarımı yazan o sayfalarımı unuttun.
Şimdi çarmıha gerili o aşk.



Bir ağaç kavuğunda yanlız öksüz bıraktın.
Etlerim kanlı yara.Kurtlansın diye uğraştın.
Duygularımı çivileyemedin.O yüzden çıldırdın.
Şimdi çarmıha gerili o aşk.


Cehennem zebanisini ben melekle karıştırdım.
Yalanları istif yapıp çuvallarına doldurdun.
Kibrit çöpü evimde minik alevimle bıraktın.
Şimdi çarmıha gerili o aşk.


Defol git artık.O kendi cehennemine.
Karar yazıldı kalpte hüküm verildi çoktan.
Bu yaralı kalp seni cezalandırdı.Ruhum değil inan.
Şimdi çarmıha gerili o aşk.


BİNAY SEYMEN
23.7.2010