KARŞIYAKA GÖRÜNDÜ RESİMLERDEN

Açılınca eski sandıklar
Köşeleri yırtık yer yer paslı
Kâh yaslı kâh şen kahkahalı yüzler
Dökülüverdi özlemlere.
Kimler geldi kimler geçti o günlerden.
Karşıyaka göründü resimlerden.

Issız sokakta sadece
Dedem ve iki küçük kız.
Sımsıcaktı minik eller
Yıllar saklıydı sıvasız duvarlarda
Renkler silindi aniden
Ahşap pencereye gizlenmiş
Siyah beyazdı anılar

Yarım asır ayaklar altında
Sokak ortasında çocukluğumuz.
Saçımdaki kurdele, okul önlüğüm beyaz yakam
Güneşe direnen bakışlarım
Gülmeye özenen yanaklarımla
Asılıyordum dedeme.
Diğer elinden ablam tutuyor
Zamanı dondurup gözlerinde
Bu günlere yolluyor bakışlarını.

Kabuklarını yolduğumuz
Gövdesine adımızı kazıdığımız
Saklambaç oyununda saklandığımız
Bazen yasaklandığımız
Bütün heybetine rağmen
Mahzun o koca çınar.
Yanı başında uzayıp giden söğüt ağacı.
Cılız dallarına rağmen özgür.

Resimlerden göründü Karşıyaka
Munzur bir gülümseme
Dudaklara getirdi maziyi
Oyuncaklar çamurlu ellerde şekillendi
Dillendi çilli horoz
Yapılır mı şimdi bu bana
Bu nasıl bir şaka
Çok özledim çok
Nerdesin Karşıyaka?

Şerife Çınar
20.11.2009 saat 24.00
Karşıyaka/ İzmir