Çocuksu düşlerime...

Kent uyuyordu...geceydi !
Çocuksu düşlerimi aramaya çıkmıştım
Sokak ortasında
Takıldım...
Düştüm !
Kırık bir kaldırım taşında buldum
Gözyaşları içinde ki masum düşlerimi...
Hiç değişmemişti oysa
Ya ben zamanın hangi anında yosun tutmuştum...

Kent uyuyordu...geceydi !
Tanımadı beni çocuksu düşlerim
Ellerim ağlıyordu ; gözlerim kanıyordu
İstemezdim ben de hayata böyle aldanmayı
...Biliyorum
Artık ellerim de uçurtmam olmayacak
Gözlerim mezarlıkta ki kirişlerden farklı bakmayacak
Çocukluk işte !.. geçmişte öylece masum kalacak

Kent uyuyordu...geceydi
Düşlerime gidiyordum ama çocuk değildim ki...
Kırılmıştım
Üşüyordum
Kırağı vurmuştu düşlerime...
...Kayıptım !

Nerdeyseniz...kimleyseniz ya da hangi kaldırım taşının arasındaysanız
Biliyorum ! sizde çok korktunuz büyümekten
Ne olur saklandığınız yerden çıkıp
Artık gülümseyin çocuksu düşlerim
Çocukluğumun en masum yanını geri verin
Ya da beni de düşleştirin !..

Çocukluğumla gelmiştim oysa ; üstelikte geceydi !.. kent uyuyordu.
"çocukluk düşlerimle kaybolacaktım / yanıldım ! her fani yürek çocukluğuyla beraber düşlerinide satarmış ; geçte olsa anladım !.."

emre onbey