toplanın çocuklar
atından düşen deniz kızının
dizlerinden kayıversin
irili ufaklı yıldızlar
toplanın içimizde hala
ağlayanlar var

İzmirli bir çocuk gibi
çıplak ayaklarının
martı öpsün alnından
yangın yerinde doğmuş
güllerin hatırına
er geç uykunuz su olsun

incinmiş dilidir nar
telleri kopan sazın
annesidir hayal bu şehrin
başımın uzaklar düşü
nazenin bulutlar gelin
gam kasavet hepsi bende

evet bu sabah da
dün gibi yoksul bir adamım
aşktan anlamayanların
başka bir ülkede kopardığı
fırtınaları er geç duyarım
diz çökerler önümde

çuvallar dolusu mızrak
ateş böcekleriyle eşleşen orman
çalı çırpı törpüsü ömür
kalemin intikamını alır zaman
her geçen gün beklemek
boynu ipte idamlık bir adam

haykırışıdır suskunluğun
eciş bücüş dizeler
her kelimede eskiyen intikam
direnmek kadar aç
maskesiz bir yüzüm hep güleç
kurtarın beni yaşamaktan