20
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2329
Okunma
"Ayrılık estirdi melûn rüzgâr yüreğin penceresinden,
acımasız kadere teslim etti köhnemiş umutları
ve sararmış yapraklarını bıraktı ellerime"
yağmurlar öper sokakları
gizlerim gamzelerime şebnemleri
izbe caddeler hüzzam çağlar
nehirler ağlar, bulutlar ağlar…
kuşanır gece siyah tüllerini
kaybolurum zifiri karanlıklarında
kederler asılır yıldızlardan
düşer tek tek ellerime…
kıvrılırım bir köşeye sessizce
doğmayı bekleyen cenin gibi
seni beklerim
umudun kollarına çiyler düşer
can verirken gönlümün yıkıntılarında
seni sayıklarım…
med cezir olur hüsran
gizlenirim kaf dağının ardına…
yine de gelir bulur beni
yalnızlığın bahçesinde
vuslatı yakarım…
testerenin ucunda
ağırlaşır zaman
her geçen gün bir kurşun gibi
bitmez mihnetler içersinde
terk eder kucağıma
peydahladığı hüzünlerini
günü doğmayan bu şehrin…
Saba35
Cevap Yaz