Tarlalar döktüğünde nimetlerini
Bulutlar karanlıklarını damlattığında
Rüzgâr sarılınca dallara, sualsiz
Otur evrenin burcuna, gözle beni.

Yüklerini evlerine doldurduğunda karıncalar
Çelimsiz gecelere dadanınca sancılar
Dar geldiğinde gönle rüyalar
Kapat perdelerini beni düşle

Sıcaklığın da donduğunda damarları
Susturulduğunda böcek cızırtıları
Yer, daldırdığında suya başını
Kurut okyanusları da beni yudumla

Yapraklar avuçladıklarında toprağın kara bağrını
Toplayınca çiçekler bahçelerden pılını pırtını
Dizi dizi savuşmalar resmedince güze kahrını
Topla sergilerini, tek bana sakla

Dostlar küskün kalıp muhabbete
Her şey bulanınca toza kıyamete
Ağlaşmalar toplaşınca son seyahate
Aç kefenini de beni bekle.


Aysel USTASU