Görmeyen gözlerimle süzdüm kâinatı,
Ufkumda bir bakışta buldum hakikati,
Bende gerçek olan aşık olmak değilmiş
Aşkı bulmakmış meğer
Paslı vicdanlara inat,
Kaybettiklerime kavuşmakmış,

Adım adım koştuğum dünyanın peşinden,
Hiç geçmeyecek sandığım şu yirmili yaşımdan,
Hayat hep bana güzel sandığım zamandan,
Olup da büyüyemediğim babamın kucağından,
Her yalanın ardından gerçeğe bakıyorum,
Gidenlere dur diyorum; kalanlar da gidiyor,

Sineme baktım nedir geride kalanlar,
Tek tek seslendim duyuramadıklarıma
Gücüm bitmişken son kez direndim.
İçimdeki güzellikleri zamana yükledim.
Dönüp baktım ki oda soluyor:

Hayallerimi dünyaya örttüm.
Görmek istemediklerimi yokluğa gömdüm,
İnanmadığım her bir şeye sırtımı döndüm
Gayb’a bıraktım bilinmeyenleri.
Kendimi havale ettim her şeyin sahibine,
Sevilenlerin yanında olmayı diledim…

Korkularımla yüzleşmeyi bildim.
Her yaşımda yaşananla bilendim.
Sonuna gelirken sonsuz olanı seçtim.
Gök kuşağından geçen biri olduğumu fark ettim.
Asıl aşkın aşka olduğunu öğrendim.



AYSEL USTASU(ERGEN)