gölgeler
kara gölgeler
yanlnızlığımın
dört duvarı
her bir yanımda...
içim darılıyor
boğuluyorum
gölgeler
kara gölgeler
azrailim benim...
sen,
adını bilmediğim
sarıçiçek
ben den hür, benden mutlu
senin de gölgen var mı?
durun !
yapmayın !
çökmeyin üstüme daha.
tamam tamam
pes diyorum...
bir elim dışarıda;
bedenim,
yüreğim,
benliğim,
gölgelerin altında kaldı...
bir benliğim vardı
bende,
oda kalmadı.
gölgeler
onuda aldı benden...
ne müziğin ritmi
ruhumda,
ne şiirin dinginliği.
ruhumda
gölgelerin esaretinde...
gölgeler
kara gölgeler
yanlnızlığımın
dört duvarı
her bir yanımda...