açık bir günün akşamında yolunu kaybetmiş bir yolcuydu şehir
elinde ,avucunda biriktirdiği tüm güzelliği harcayan bir tarihti
dünde kalmış anlamı yok bir maceraydı son kez yaşanmış
başka çaresi olmayan yılların sert tortusunda birikmiş bir andı
başaklar olgunlaştıkça,ay görünüyordu pencereden sadece buydu
şarkı söylüyordu ağaçlar akşamın serinliğinden hoşnut
melodiyi anımsadım,yıllar öncesine ait,ilk gençlik yıllarında duymuştum
sonra sesler çoğaldı,şehri bir duman sardı,göz gözü görmez oldu,insanlar gelip geçti
neler olmuştu anlamaya çalışırken köşede balonlar satan adam yanıma geldi
"sizi tanıyorum,ama nerden ?"dedi
"her gün bu köşede,büfeden gazete alırım,"dedim,ve ekledim"sen de hep burda olursun ."
kalın duman, belki sis dağıldı
o gün kimseye veda etmemiştim ,ama veda akşamıydı sanki ben dışardaki masalarda yemeğimi yerken...


Faruk tabak