Babam güneşimdin,
Etrafımı aydınlatandın.
Sabah olunca
Rızkımızı çıkarmaya uğraşırdın.
Bizler ise yolunu bekleyip dururduk.

Akşam olupta evimize dönüş yaptığın an
Ne kazandınsa bize verirdin.
O an şükürler edendik-ediyorduk.

Bize güzel-güzel öğütler verendin.
Bana hitaben kızım yalan söyleme,Doğru yoldan şaşma
İdama bile çıksan doğruyu söyle derdin.

Nasihalarını tutup,
Yapanlardan oldum.
Bu sözler üzerine başımızı yere eğmedik.

Bir gün yine evden çıkıp ekmek parasını kazanmaya gittin.
O anda kalbimize sanki düştü bir ateş.
Gök yüzünde güneş vardı
Ama dünyam karanlıktı.

Evimizin kapısının zili çaldı
Kapıyı açtığımda karşımda iki polis gördüm
Buyurun ettim
Bana hitaben baban trafik kazası geçirmiş dedi.
Ondan sonraki sözlerini üzülerek söylemeye başladı.

Ben israr ettim ne oldu babama deyince
Yine bozuk bir ses tonuyla
Allah’ın rahmetine kavuştu başınız sağ olsun dedi.

Duyduğum bu ses üzerine dünyam başıma yıkıld.

o doğan güneş tekrar doğmadı


Babam Eyüp DURMAZ’a yazdığım şiir.