Ben bir zamanlar maviydim
Martılar çiğnerdi sensizlikten üşüyen cesedimi
Tan yeri ağarırken hem de
Denize taş fırlatırdım her zamanki gibi yine
Gözlerin aklıma gelmişti birden
Yırtılmıştım yüreğimden
O gün de !
Köpük köpük olmuştu sahil ağlamaklı bir halde
Mavileşmiştim bir beden…

Gözlerin bırakmıyordu hiç peşimi
Peşimdeydiler hissettirmeden
Ne yapsam,ne etsem de nafile !
Kurtulamıyordum o bakışların elinden
Çok acı çekiyordum oysa çok ben !
Bütün eski acılarımı üst üste koyarken
Bir gıdım mutlu anlarımı bile ayıklayarak
Saklardım yüreğimin içine
Çünkü açtım ben aç o mutluluk denen şeylere
Harcardım bir kısmını üzüntülerime
Mutluluğum sıfır olurdu bende yine…

Kaptırırdım o zaman da
Heyecan ve sevinç duygularımı
İçimdeki senin mutlu ellerine
Bir gün fark ettim ki kaybolan sevgilere
Elde var SEN olmuşlardı benden gide gide
Ne yapsam SEN çıkıyordun her cem de
Çarpsam da seni benimle
Sonuç elde var hep SEN !
Ben koca bir sıfırken yanıp tutuşan
SEN oluyordun sonuçta elde kalan
ÇARPAN ile ÇARPTIRAN !…

Hele BÖLMELERLE bir işlem oldumu
Ben de BÖLÜNMELER didik didik olurdu
BEN olurdum yine yani o yenik insan
Bütün sevdalar boyu…

Ben bir zamanlar maviydim
Cesedimi martılar gagalardı o ayrılık sahilinde
Balıkçılar beni anlarlardı
Maviler getiriyorlardı bana uzak denizlerden
Ton ton maviler !…
Deniz anası kokan tuzlu derinliklerden
Yanarlardı pencere vazosunun içinde
Yakamoz getirmişlerdi bir defasında
Doldurmuşlardı o yakamozların aydınlıklarını bir vazoya !
Soğuk bir gecenin ay ışığını da...
Üşütmüşüm o gece düşlerimi meltem soğuğunda !
Ben onlara hayran hayran daldıkça…

Balıkçılar beni anlarlardı ;
Senin gözlerinden bahsetmiştim ben bir gün onlara
“RASTGELE “ olmuş balıkçıların dediklerine göre
Senin bahsin geçtiğinde bile
Üstelik onlar aynı gün de
KISMET dolusu dönmüşlerdi denizden evlerine
Hala söylenir bu bereketin gülmelerle
Sen’li sohbetlerin her geçtiği yerlerde…

Sahi inanırmıydın bana unuttum desem ?
Mavilerden bahsedecektim kaldığım yerden;
Köpük köpüktü sahil alabildiğine
Gözlerin aklıma gelmişti o günde
Başımdan aşağı maviler boca ediliyordu üst üste
Mavi yanıyordum senin gibi ben de
Gökyüzünden güneş karışımı bir mavi
Gözlerin ve gözlerim mavi !
Göz yaşlarımız da mavi !...
(Simsiyahtı ama benim
Siyahtı bazı anılarımın çoğu renkleri )
Denizdense tuz kokulu bir mavi
Ben maviler arasında can çekişir gibi
İnliyordum o sahili geze geze
Bir aşağı bir yukarı gidip gelmelerle…

Arkamda gözlerin vardı sisli sisli
Gözlerinin soluğunu duyardım hala ben bugün ki gibi
Mavi soluyorlardı gözlerin sesli ve nemli !
Yaşayacaktım artrık yaşayabildiğimce
Çünkü seni giymiştim o günlerde ben içime
Yaşamak madem SEN isen ?
Ki seni deva gördüğüm için her türlü derdime
Boş ver gerisini sen
İkimizin dışımızdakilerin çoğu hikaye !!!..

Ben bir zamanlar maviydim !
Üç öğün seni geziniyordum o ölüm sahilde
Yemeden içmeden bir haber
Oltalardım ölümlü düşüncelerin mevsimlerinde
Balıkçılar beni anlıyordu
Yine aynı vazo içine koymuşlardı
Mavi ışıklı yakamozları senin için
Bende odamın penceresi önüne koyardım
O pırıltılı ve yosun kokulu yakamoz çiçeklerini...
Başköşemdi onların sürekli yeri
Her zamanki gibi…

Ay ışığında seni düşünürdüm
Oradan bakarken en uzaklara
Senden öylesi mavi bir serinlik bana,
Gelirdi ki hiç sorma ?
Meltem meltem fısıldardın sen hüzün dünyama !
Anlatılmaz bir ihtişamla !
Yüreğimin gözleri fırlardı yerinden adeta !
Tüterdi göz bebeklerim senden alev ala ala !.....

Bir gün de,
Ay ışığından yapılmak üzere
Bir elbise giymiştin hani sen üzerine
Çok yakışmıştı o sana tabi ki
Benim için giymiştin sen elbiseyi
Önceden tahmin ettiğim gibi…

Yine aklıma gözlerin geldi ?
Ya gözlerin !...
Gözlerinle durmadan yüreğimi biliyordun
Hep arkamda olurdu gözlerin bunu biliyordum
Durmadan gözlerinle beni izliyordun
Yoksa ben mi seni ?
Ama hep arkamda gözlerinin soluğunu hisseder dururdum…

Ay ışığıyla nefes nefese gibiydiniz
Gecenin derin karanlığında KANKA olmuştunuz
Etrafımı sarıyordunuz
Ve siyah bir ALEV halinde yanıyordunuz
Ateşten bir çember oluşturmuştunuz
Bu karanlık zamanda ay ışığıyla ikiniz
ALEVLERLE sonsuz bir dostluk kurmuştunuz
Ben…Ben yok gibiydim ortalıkta o zaman sanki
Say ki beni unutmuş oldunuz ?
Oysa benim canım yanmıyordu
Nafileydi her girişiminiz !
Ben SENİ SEVİYORDUM belki onun için
Senden gelen acılarla doluydu zaten içim
Hem yoktu mutluluğa açılan bir yerim
Ve hem de istediğim şeydi bu seçim…


Durup durup sebepsiz yere bir gün
Hani sessiz sedasız bir an da gülmüştüm !
Çünkü gülmeyi çok özlemiştim ?
Ve ancak gülünce canımın yanmayacağını tahmin etmiştim
Veya hissetmiştim…
BEN…
BEN BİR ZAMANLAR MAVİYDİM !!!...


İ.Hakkı Gürcanok

14 / Mayıs /2008
( 05.30…) AĞVA