Adını sahte evraklarda unuttuğum gün
Durdum hilekar yalnızlıkların son durağında
Beklemedi beni zaman
Bekletmem dedim bende kendimi o zaman
İstanbul dikildi karşıma bir sorgu akşamında
Ne verdin de bana hesap soruyorsun dedim bir kenar mahalle sokağında
Sonra hızla yol aldım
Hava yağmurlluydu
Sağıma baktım yalan
Soluma baktım yalan
Bende yol alacağıma
Yol verdim tüm puştlara
Sonra bi daha uğramam dedim
Seni ilk tanıdığım otobüs durağına
Ve zaten
Katlime giden yeni yollar yapmışlar
Ve huzura giden tüm güzergahlarımı kaldırmışlar
Sefer saatim mutluluğa azrail kala
Yine aynı durakta
Ve
Aklına düşerse
Gel ulan
Beni son kez uğurla
İstanbul erecek muradına
Yeni yelkovanlar dönüyor annemin hatıra ettiği kol saatimin
Vuslat aralığında
Ve yelkovan her akrebe vurduğunda
O akrep beni sokuyor sen saat kaç diye sorduğunda bir adama
Deli bir adam öldü dersin yinede
Herhangi bir evsiz kaldırımları çalınan bir varoş semtinde beni aradığında
Ben mesaj atarım sana yoldayken
Sen gönlünü yorma
İndiğinde ara dersen eğer
O iş yaş gülüm
Bu benim son seferi ömrüm
Validemin yadigarı kol saati
Zamanı umudumda boğduğunda
Bir gemi kalkar sizin limandan
Beni yok say o zaman
İstanbul
Yendi beni
Ancak bilmediği bir şey var sanki
Azrailin barakasına mülteci olarakta sığınsam
Ben
Yenilmeden kazanmam
..............................