Çıbanı kaşıdıkça, irin içiyorum
Moraran dudaklarımda şarap yudumlar akşam
Tarumar olmuş tertemiz bir baharın
Şaşkına dönmüş girdabıyım ben

Ilık bir mevsim tazeliğinde
Kapanır gök sanki mekânıma
Issız koylarına çekilmiş kaşlarım
Halkalar çizer… Öksüz bakışlarıma

Vurguna gebe, gün ve gün
Heyecanını terbiye eden dudaklarımın
Suyu çekilmiş ırmakların
Yas’ını tutan balığıyım ben

Kimine göre ben şairim
Kimine göre şu fani dünyadan gelip geçen
Kahır üstünden, zembereğin sayacından su içen
Uslanmaz bir deliyim ben

Çok şey istemem ki; bana ters
Çok bildiğim; zannettiğim bana ders
Feriştahın değilim ki övüneyim
İki gözü, bir yüreği olan ben

Kırkında öğrendim bilmece çözmeyi
Yalan yüzlerde gezinen çizmeyi
Yaşadıkça bu hayat da dalgıç olmadım ama…
Karabataktı ,yüzmeyi öğreten

Dışı rengârenk; içi asi yılan
Düzeni almış bürümüş yalan
Tek bildiği var… Soyup, soğana çeviren
Düzenin kıyısına vuran… Dalgayım ben