Kalbim çalışıyor, atıyor nabzım;
Kan basıncım normal, nefesim normal,
Bedenim yaşarken ölüdür beynim,
Bilinç yok, iletişim kuramıyorum.

Bakışım anlamsız açıkken gözüm,
Farkında değilim gördüğün halim;
Beynim ölmüş artık yaşar bedenim,
İzleyen sen misin bilemiyorum.

Gözyaşların görmem açsan da gözüm,
Konuşmam seninle ölüdür beynim.
Yankılar isyanın intizarların,
Çığlık, hıçkırığın duyamıyorum.

Ruhum hissetmiyor ruhunu senin.
Gör, vazgeçmediğin canlı bedenim;
Çarpıyor yüreğim, ölüdür beynim,
Seyr ettiğin beden benim sevgilim.

Yeter bu halimi görme istemem.
Bundan azap çekme bunu istemem,
Bilirim kahr eder benim bu halim,
İstemem yaşarken ölmeni senin.

Baksamda göremem açsanda gözüm,
Ölsem doymadığım iki yavrumu.
Ruhum algılamaz, hissetmez beynim
Beynimle birlikte yoktur bilincim.

Yanında kıymetli bu beden bu can,
Dokunduğunda hep ürperen bu ten,
Tenim artık tenin hissetmiyor ki,
İşte bu bedenim, ürpermeyenim.

Hayır gelmez benden umut bağlama,
Kimseler bilemez ne olacağın,
İşte olduğum bu, gerçekte budur;
Alış bu gerçeğe, bunu kabullen.

Bırak artık altım temizlenmesin!
Yatak yaraları bitirsin beni!
Bir deri, bir kemik kalan bedenim;
Bırak ta toprakta dinlensin bari...

Ölümümmü çeker beni kendine
Neden derinleşir benim bu uykum?
Gördüğün bu benim nihai halim,
O sonsuz uykuya akıyorum ben.

Bırak artık can bedenim terk etsin!
Terk eylesin ruhum çürür bedenim;
Elem, keder, acı sana veridiğim;
Vazgeç artık, rahmet dile Tanrıdan.

Artık senin değil bu beden bu can,
Senden alır toprak, onundur beden;
Perişansın görmem, hissedemem ben,
Vedalaş benimle dileğim senden...

Son arzum isteğim kıy artık bana,
Vedalaş benimle çek tüplerimi,
Son nefesim sunsun senin ellerin,
Ölümüm can veren ellerin olsun .

Sevgilim, vasiyet edemem sana;
Bilirim yaşarsın sen yalnız benle,
Affet hatalarım, hakkın helal et,
Gelirsem dünyaya sözüm var sana.

Arkamdan günlerce gözyaşı dökme!
Yaşatırsın beni çocuklarla sen,
Vaden dolar kavuşursan toprağa,
Yanımda olmanı isterim senin…