Sen ey huzurlu yaşayan anaların yüreği;
Yaşamanı istemem, hissettin mi yürekten
Cepheye çağrılırken;
Bakışları çocuktu, çocuk kokardı teni
Vatan için verdiğin varlığındı en değerli
Bağrına basarak, sen hiç vedalaştın mı?
Saçlarını okşayıp, gözlerine baktın mı?
Baktı mı hiç ardından? O cepheye giderken
Geri dönmesi için yakarıp, dualar okuyarak
Yüreğinden geçti mi gidipte dönmeyecek
Yüreğin burkularak izledin mi gidişi?
Ve hissettin mi çocuğunun yüreğindeki ölümü
Vedalaştıktan sonra;
Bakışları beyninde kaldın mı çığlık çığlığa
Vatanın toprağını bilmeden gidiyordu uzağa
Kayboldu silueti uzaklaştı gözünden
Yüreğinle baş başa bekledin mi çocuğu?
Ardından doğumunu düşündün…
Göğsünden emzirdiğin, ak sütünü verdiğin
Gözün önüne gelir, oyun sanıp ta onun memeyi dişleyişi
Canın yandığı için poposuna vurduğun
Uykusuna dalarken dualar okuduğun
Gücün yok fakirdin çocukken kıt kanaat
Kâh yumurta, çorbayla yoklukla büyüttüğün…
Çift sürdüğünde akrep, yılan demeden gölgeye bıraktığın
Oydu büyüdüğünde komşu kızına göz koyduğun
Oydu sakal bıyık çıkmadan ve aynaya bakmadan
Oydu anne sevdiğim bu demeden, gece sesinden korkan
Sofrasında iki çeşitten fazla yemek tatmadan
İşte onlardı, dört bir yandan vatanı için gelenler
Onlardı üstlerine dar ya da bol üniforma giymeden
İşte onlardı, silahta usta değil cepheye sürülenler
Onlardı cephede üstüne mermi yağmuru yağan
Onlardı vatan için mayınlara basarak parçalanarak ölen
Onlardı on sekizlik,yirmiler yer bilinmez gömülen
Bilirmisin? Gittiler, bir daha dönmediler
Ve anneler bilmedi, nerede nasıl öldüler
Tesellisiydi, vatan için toprağa gömüldüler
Ve ailelerin hiç biri mürüvvet görmediler
Şehit oğuldan kalan birkaç parça çamaşır
Her gece koklanırdı, koklayacak ömrünce...
Bekleyecektir onu bebek haliyle anarken
Gözünün önüne gelecek, onun tay tay kalkışı
Gözünün önüne gelecek onun anne deyişi
Ergenlik, baş kaldırış ve sana karşı duruşu
Ve yer sofrasında bağdaşla oturuşu
Düştüğü yeri yaktı ateş, kor olurken yüreği
Unutmaz evladının, kör ocak kalan evini…