Uykum bölünmüş gecenin bir vakti...
Hıçkırarak geçen koca bir gün ve
Hıçkırarak bölünen tatlı bir kâbus...
Ellerim titreyek yutkunmuşum
Sesim bile çıkamaz olmuş,
Suskunluğa bürünmüşüm...

Histerik nöbetler almış birden,
Ellerimden tüm bedenime titreme yayılımış,
Gülsem mi ağlasam mı arasında
İpincecik bir çizgide kalakalmışım.
Tek damla yaş akmamış,
Karar vermiş, gülmüşüm...

Kalkıp bir sigara yakmaya yeltenmişim.
Sendeleyip düşünce, "ne yapıyorum ben,
Kimim ben, ne zamandır bu kişiyim"
İçten içe kendime kızmışım...
Ama ben bile bilmezmişim ki,
O kişi ben değilmişim.

Kimler varmış bana değerli olan,
Kimler varmış değerli olduğum...
Düşünüp kalmışım, Kapana sıkışmış gibi.
Çok fazla sevmişim ben, çok.
Çok kişiye değer vermiş
Hiç pişman olmamışım...

Uykumu bölen kabusa gülümseyip,
Yeniden yastığa baş koymuşum.
Yine bir hissizlik çökmüş sonra.
Birden gelen sessizlikle...
Uykum bölünmüş gecenin bir vakti,
Ve ben farketmeden yaktığım sigaramı, söndürmüşüm....