Bir varmış bir yokmuş gibiyiz şimdi.
Sanki bir masaldı hersey
diyecem ama;
sonu hep mutlu sonla biterdi bütün masalların
Hoş,onu da beceremedik ya!
Masallar kadar da olamadık ne yazık
Artık yoktan ibaretiz…

ah deli gönül
Gene en başa döndün sonunda.
Kalabalıklar içinde yalnızsın gene
Fırtınalar kol gezecek sahillerinde
Yüreğinin kıyılarında eksik olmayacak en hırçın dalgalar…

Dar geliyorum kendime ah bi bilsen
sığamıyorum hiçbir kalıba.
Bilmem ki hangi derinliklere gömsem yüreğimi
Tutunacak bir dalı bile kalmadı hayatımın
Kime tutunayım ki artık
En güzeli yelken açmak uzaklara
En güzeli yalnızlıklara hapsetmek kendimi.

Kördüğümlere karıştın ah deli gönül
Son kalen de düştü ne yazık
Umutların da battı her güneşin battığı gibi
Aldınız gittiniz
neyi var neyi yoksa
İflas ettin bak en sonunda
Bom boş kaldı işte gönül tezgahın…

Yaprak yaprak düşeceksin rüzgarın her zerresinde
Ve de ağır ağır yaklaşacaksın ölümlere
bu nasıl ayrılıktı
bu nasıl veda...

Taştan duvarlar ördük uzaklara
dinamitler döşedik bütün yollara.
Rehin kaldı bütün hayaller
Zemheride eylül yangınları.
Madem ki bir anlamı kalmadı
Bütün martıları da uçur engin denizlere.

Ah deli gönül
gene aynı sorularla kaldın mı bir başına

Şimdi nerde?
Nerelerde?
Hangi adrestesiniz?

Kim bilir
Belki…
Ama…
Nasıl?
Ne zaman?
Yine yeniden…

derbeder...