1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1682
Okunma
kahrolan özlemimdi
özlenenlerden çok özleyenlerin...
bir çığırtkan figandı uzaklığın
elime-yüzüme bulaşan rengi, beyazdı
nasıl unuturum?
unutmaya kalksam oysa
çelişkilerin çeşnisi olmuş bu diyarın,
sarhoş ve ayılmaya niyeti olmayan
sokak lambalarını unuturum!
kim ne diyebilir ki?
hayatın hiç de yalınayak gezilemeyecek,
ve asla baharına güvenilmeyeceğini
söyleyenler mi kesecekler yolumu?
yoksa,
yirmidört ayara batırılmş çinko ruhlular mı?
sen! bu şiiri adadığım şehir:
yok olmadan doğamassın!
ama ne olur,
beyazını satma kirli zamanlara...
Cevap Yaz