Bedel oldum, bir kalemin ucuna;
Bir kendimi, bir kâğıdı ezerim!
Sürer sürter, kılağının tacına;
Dil üstünde, aşk yeliyle tozarım.

Görev zorlu; imlâ hassas, duyarlı
Noktalama, işarete ayarlı
Anlam desen, düşünceye eyerli!
Bu minvâlde, sözcükleri dizerim.

Işıktaki pervanenin şevkiyle
Başakların rüzgârdaki zevkiyle
Adaletin hak gözeten şavkıyla;
Mısralarda aydınlığa yüzerim.

Gökyüzünün kanadına kurulup
Fırtınada yağmur ile durulup
Yeryüzünde karıncayla yorulup;
Lâf-ı derya, seyrüsefer gezerim.

Görülsem de bu meydanda bir alık!
Beklemedim, uğraşıma karşılık.
Kalem mağrur; ne bir nefes, ne salık!
Vicdânımda, harf rotamı çizerim.

Canı verdim, dedi; “Yetmez baçıma!”
Yerli yersiz, kar çökertti saçıma
Suyun içmem, inan gitmez gücüme.
Söz, kârımdır; Erdemoğlu yazarım.

Salih ERDEM
09.06.2006 18:14
15.04.2007 14:23 / AYDIN