4
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
850
Okunma
Sıkıştık dört duvara etrafımız sarılmış,
Birde hava bulanık, şimşek çakıp duruyor...
Rüzgardan evimizin tüm camları kırılmış,
Yağmur bedenimize kırbaç gibi vuruyor...
Kaçmak nede kurtulmak mümkün değil bu yerden,
Evin her çıkışında bir nöbetçi bekliyor...
Çöküp kalmışız yere, titriyorken sinirden,
İçimden bir ses bana burdan kaçış yok diyor...
Belki burda son bakış, belki son nefesimiz,
Gözlerimiz kayıyor, kulaklarımız sağır...
Yavaş yavaş susuyor, kısılıyor sesimiz,
Gözün keserse ağla, gücün yeterse bağır...
Ahmet Turgut Atlık
2007
5.0
100% (3)