39
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
5114
Okunma

Çıldırıyor gece!
Dudaklarımda keşke soluklarını öldürebilsem.
İhanetinin sütünü emdikçe uyuşmuş dilim.
Ve sana yazdığım bir uçurumda,
Sevişirim, uzak itirafların tebessümlerinden savrulanlarıyla.
Beyaz ve siyah...
Bir kırlangıç vurulur, gözbebeklerimde.
Arşı geçer, yaralı topladığım goncaların feryatları.
Tesadüf değil
Mi?
Bir gölgeyi saklayan bir sevda masalı,
Kalemin neden k/an yazar vuslatsız
Ki...
Ben yazdım
Ben...
Kör bıçaklar bilenir,
Yalnızlığım intihar oldukça gözlerimde.
Aktıkça haziran gelinciklerim sözlerimden,
K/anıma karışır bu kör kar/anlık.
İsimsiz olur.
Mağlûp ama diz çökmemiş gün/âhlar.
Issızlıkmış, kadere kapattı mevsimini umutlarım.
Küfürmüş ,özleme tutsaklık,
Doğmamış yalanlar söyler mi aşk?
Akşam kızıllanırken zambaklarım sayıklar ismini.
Ve ellerim üşüyünce düşer avuçlarma ateş kokulu şiirlerim.
Daha kaç kere doğururum gök-yüzümün renksiz bebeklerini?
Geçmiş zamanın kaçak tenhalarında vuruldukça.
İtirazlarımdan çoğalttım seni, kalbime mıhlanıp y/akanlarla.
Ama sen de gömülürsün.
Yüreğini bir okyanusa kapayan dehliz
Sen,
Sen de...
Ama beyaz güllerin üstüne vuslatı yazan ecel
Sen,
Sen de...
Demir kapılarının sesine ah’larımı biriktiren acım
Ardından dağlanan yüreğimi
Sen atıyor diye nabzım
Öldüremedim..
Ben yazdım seni
Ben..
Lâl sevda masalım.
YASEMİN CANAN...
5.0
100% (27)