Doruklarda toplayıp kaybettiğim menekşem
seni kokladıkça sarsak bir kayanın ucunda
yaprağının en sevdalı yerinden ceylanlar koştururdu
şimdi pamuk yüklü bulutlar dolanıyor başımda
ben ağrı dağı miyim belki de öyleyim
bir sevda türküsüdür eteklerinde söylediğim
üşümüş ellerimle avuçluyorum hasretini
yanlışların yansıdığı günleri tadıyorum
ayrılık bir ihanetti, gönül sunağımda
oysa hep mutluluklarla çiçeklenirdik
o çiçekleri büyüten de bizdik, yücelten de bizdik.





Neden hep seni düşünüyorum, bilmiyorum
bilmiyorum, sahiden
ben küçük bir serçeyim
bir çift kanat olur gövdem
uçar gelirim esmerliğine senin
dökülen ağıtlardan özgürlük şarkıları söylerim
hiç bitmeyen temmuz sıcağısın hâlâ içimde
ne gurbetler, ne acılar, saklı iki damla gözyaşımda
ağlıyorsam suçlusu sensin, sorma geriye kalanı
iyi tanırsın yüreğimin saçaklarına konaklayan kuş sesini
yüzünün bir yanı pişmanlıktan yana
giderken bir bozlak türküsüyle,
vefasızlık düşmüş eteklerinden
dönüp de baksana...!





Nuri Dağdelen
Özdere_ İzmir
21.6. 2010
Saat 23.54