Senin hiç annen öldü mü?
Ne büyük ızdıraptır bilemezsin,
Tüm çocukluğunu ve gençliğini
Bir kutuya koyar, onuda kefenlersin...

Albümler düşmez elinden
Hiç olmadığı kadar babana yaslanırsın
Doğduğun ev bir müzedir artık
Gidip gelir o hatıraların sesini dinlersin...

Senin hiç annnen öldü mü?
Ne büyük azaptır bilemezsin,
Tüm cevaplarını ve soruları
Bir kutuya koyar, onu da kefenlersin...

Senin hiç annen öldü mü?
Ölmek ne demek, söyle bana:
Bir daha kekinin kokusunu,
Yaslandığım sıcacık omuzunu, bulamamak işte...

Çalmayan kapımın zili,
Sessiz kaldı gitarımın teli,
Artık kim en çok sevecek beni, senin hiç annen öldü mü? ....

Mayıs/2010
Ölüm acısıyla sanırım, küçük bir çocuğun ağzından yazılmış gibi oldu şiirim. Bu yüzden çok da bir değişiklik yapmak istemiyorum, nasılsa öyle kalsın. Hain eleştirilere duyurulur....