16
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2860
Okunma
Çıkar gömleğini
İliklerini çözme!
Yırt bütün düğmelerini
Odanın beyaz ışığında, perdelere gölgen düşsün
Göster bana, içinde biriken tüm zerrelerini
Boynundaki gümüş kolyen kalsın
Sevişirken yüzüme tuzlu terin ordan damlasın
Bırak tüm endişelerini
Bırak tüm zıt fikirlerini
Unut kim olduğunu, kimliğini
Sevişirken hiç birinin hiç bir önemi kalmasın
Parmakların amaymışsın gibi beni arasın
Yer beton olsun, gök kırmızı
Unutalım o an, dünyayı ve zamanı
Fazla oyalanma, saçlarım ağlamasın
Topuklarıma kadar soy tenimi
Benden öteye, başka bir ben kalmasın
Son katına kadar sen de soy bedenini
Dokunmadığım başka bir sen olmasın
Sonra...
Şehrinen yüksek salıncağında sallanalım
Sonu gelmez bir uykuya dalalım
Seneler uçup gitsin, ama biz hiç uyanmayalım.
APRİL, 25 2009
5.0
100% (7)