I

Ağaçlı yollarda doludizgin
Koşular vardı ellerde uçurtma
Bacaklarda uçarı taylık
Kafada duman, ağızda bulantı
Kocaman havariydi gönül

Ağızlarda kuşkonmaz
Damakları tadlandıran
Ağrısı çoktan unutulmuş gençlik
İmdada yetişir mi?
Bir çağa son mudur hazırlanan?

Çocukluk ve ilk yaza adım
En çok baharın son demi demektir
Bu son demdir, bizi ilk yaza bağlayan

Avuçiçlerinde sıkıp kurutmadan
Ufku saran güneşin
Mavisel dehlizleri

Sonra bir orman gibi bayraklaşıp
Dal dal yaprak yaprak ayaklanıp
İsyana kalkması kalplerin

İlk el tutuşu
İlk sözcük
İlk öpücük
Teklif kadar büyük

Cesaret varmıy dı şu dünyada?
Zarfsız yazısız bildiriydi
Karşı cinsten eğildiğin birine
Ya elmas ya da kömür
Ya da bilmem ne karın ağrısı

Şaka maka uzun saçlıydı hani
Yüz çizgileri daha esnek
Sesinde incelik
Bakışlarında gizli yumuşaklık...

II

İşte tutkunun zaferi
Zayıf güdülenmeler çağı
Yaşamın bağrından kopup gelen
Mıknatıs gibi çeken birşey
Bir büyü
Bir tılsım
Heyecan
İlk gençlik ilk heyelan
Doğum sonrası haklı ağlayışlara denk

Avazın çıktığı kadar bağır
Şimdi kavga etmek zamanı
Ergenin sırrında saklı
Hoyrat, harami bakışlı

Dur bilek yetmez
Sivilce dolu suratla
Bağımsız davranmaya yeltenme

Yelten giriş güvenle
Yelken aç gir koynuna
Aşk denizinde
Aşındır hırçınlıkları
Dalgalarında
Kır keskin yanlarını...

III

Büyüdükçe adam
Olduğunu anlayacaksın
Eğer büyürsen göreceksin bunları
Ama anlamazsan büyüdüğünü beyninin
Bil ki adam olmak uzaktır daha

Yetemedin yetiremeden yola girme
Yolunu çizecek kadar
Büyümüş olmayı bekle

Bu gençlik kan alır beyninden
Ayaklara can verir de ergenim
Esirger en yukardakini düşünmeyi
Yani küçük Tanrısını
Kendi evreninin...