4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1851
Okunma

Babama...
Durdu...
Anacağızının yatağına oturdu
Eliyle sıvazlamaya başladı başını anasının
Anasının gözleri uzaklara bir hasret yakınlara bir özlem duyuyordu
Nefes almak zor iken o el ölüme rahatlık veriyordu
Sustu...
İkisinin de gözleri doldu
Oğul ağlamaya ağladı
Ananın konusacak takati yoktu
Sağladı irin irin gözler ve yaşlı kurt ağladı
O sıra azrailden gözlere bir duman iniyordu
Yumdu...
Ana bilinene göçtü
Kör bir bıçak kodu oğul üzerine anasının
Ben anası öldüğünde ilk kez ağladığını gördüm babamın
Meğer babalar bir kez ağlarmış
Dayanamadım baş koduğum panjurda ben de ağladım
ve tek ağlama hakkımı da o gün yaktım...
Hasan KARAKAYA
20 Haziran’10
5.0
100% (1)