12
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2670
Okunma

Zaman hesap vaktini gösteriyorken,
Asılı kalır onca duygu darağacında...
Sorular,sorgular bir bir dökülür
Cevapsızlıklar içinde yargılanır hayat...
(Ya)saklıdır artık düşleri,gerçekleri...
Düğümlenir bir an da sözler boğazında...
Soluklanıp nefes almak ister... nafile...
Yığılıverir umutları bir köşeye...
Kendini kaybediş midir?
Kendini buluş mudur ? bilinmez...
Yoksa razı geliş midir?
Baş kaldırış mıdır? anlaşılamaz...
Çaresizlikte çare ararken,
Bir de dönülüp bakılır ki
Koca bir ömür tüketilmiştir.
Kırışıklar ise zamanın imzası...
Kuş misali kanat çırparken
Hiç bir yere gidemediğini farkeder.
Ve o an da anlar ki ;
"Hayattaki boşlukları doldurmaya çalışırken
Aslında ne kadar boş yaşadığını..."
N.E.